…Een dag waar ik precies in een film zat…

Dag allemaal!

Hier weer even een berichtje van 'Moi dans le jungle!'

Gisteren was het echt een fantastische dag! We stonden s’morgens op om 20 na 5 om aan onze geweldige dag te beginnen. We gingen namelijk een tripje maken naar Berg en dal. Dat is in het binnenland waar je werkelijk in de jungle terecht komt.

s’Morgens vertrokken we met een propvol busje naar Berg en dal. We reden het binnenland in en dat verschil van stad naar het binnenland is onbeschrijfelijk. Je rijdt over één eindeloze weg die je naar het binnenland voert. Het is een knalrode zandweg die vol putten en gaten zit. Dus je moet je voorstellen hoe we daar reden, volledig in de rust, niemand anders te zien, opwaaiend rode stof om ons heen en alleen maar groen, groen en nog eens groen.

Een onvoorstelbaar uitzicht! Verder zag je niet veel leven buiten de natuur, wel enkele vrouwen met kinderen in een doek gewikkeld op hun rug, kleine hutjes ergens ver weg verdoken in het groen, kinderen die je zag rondlopen maar verder was er niets anders dan rust. We kwamen echt in the middle of nowhere terecht. Veel van die dingen die ik daar zag, deed me denken aan de film van indiana jones in het oerwoud. Ik kon het zelf niets eens goed geloven dat ik in de jungle zat.

De rit was echt wel eindeloos lang… Volledig werden we door elkaar geschud en het was dan wel een rit van 2,5 uur. En ik met mijn kleine blaas, moest super dringend! Ik heb nog nooit zoveel moeite gehad om het in te houden. Dat busje bleef maar rijden en rijden op die hobbelige rode zandweg en ik met mijn volle blaas, werd volledig door elkaar geschud. Eindelijk kwamen we dan op onze bestemming aan. Ik stapte uit en mijn armen zagen rood van het stof. Ik weet niet hoe ik het altijd doe, maar ik zie hier altijd direct vuil! (Zoals altijd zeker?)

Toen we uitstapten, was het echt heet. We kwamen op een prachtige plek terecht met een zicht op de mooie, brede Suriname rivier en uitzicht van jewelste! Onze dag vandaag zou eruit bestaan om te gaan kayakken, hiking en canopying. Deze uitstap vond ik zelf eerst echt wel een heel toeristische uitstap omdat we midden in het oerwoud zaten en dan helemaal verdoken in die bossen, waren er kabelbanen gemaakt voor de bakra’s. Zelf, zou ik eerder niet het toeristische opzoeken, maar in Suriname gaat dat soms bijna niet anders. Al die trips om naar het binnenland te gaan, zijn heel georganiseerd en alleen zou het veel te gevaarlijk zijn…

Ik heb al met veel mensen zitten polsen of het niet goedkoper en op een andere manier kan. Maar dit raden ze me allemaal zo sterk af. Ze zien wel dat ik iemand ben die duidelijk op een andere manier het binnenland wil ontdekken, maar helaas gaat dit bijna niet. Het is heel gevaarlijk zeggen ze en je moet echt begeleiding hebben omdat de planten en dieren heel gevaarlijk zijn.

Maar dus, zonder dit georganiseerd gedoe, had ik dit nooit meegemaakt! Het was zo een fantastische dag en heerlijk avontuurlijk! Echt wel mijn ding. We moesten een klimbroekje aandoen en kregen kei speciale handschoenen. Een gewoon handschoen en een ander was een leren handschoen waar er een speciale gleuf was zodat je die aan de kabelbaan kon bevestigen. Met dat handschoen moest je je zien af te remmen in een megasnelheid.

We werden er meteen in gegooid. Eerst even een eind naar boven klimmen en dan begon het. Er waren in de gigantische junglebomen allemaal platforms waar we van het ene platform naar het andere platform moesten ‘kabelbanen’. Dat was echt heel plezant en vooral ook omdat het in die mega grote junglebomen was. Het achtste platform was het allerhoogste. Toen stonden we aan een prachtige boom met een onvoorstelbaar uitzicht. Je kon andere bergen in de verte zien en onder ons was de Suriname rivier. Dwars over die rivier moesten we gaan! Zo zalig! Met een enorme snelheid vloog ik over de rivier. Oh, toen voelde ik me echt super goed. En hierna waren er nog paar platformen aan de overkant. Bij de allerlaatste baan, ben ik ondersteboven gegaan! Was echt kei plezant, dus dan kon je recht naar al die boomstammen onder u kijken en dan met een snelheid ondersteboven naar het andere platform vliegen.

Toen dit afgehandeld was, konden we heel even genieten van een zalig stuk watermeloen. Het fruit is daar toch echt wel tien keer zo goed als bij ons. Toen we even op adem waren gekomen, begon het kayakken. Dit vond ik geweldig en het tofste van heel die dag. Samen met een man vaarden we een stuk van de Suriname rivier af. Dat uitzicht was zo onvoorstelbaar mooi. Geen enkele auto die je hoort of ziet, alleen maar vogels en dieren. En verder is er niets anders te bespeuren.

Op het water was het echt super heet, we vroegen of we even mochten zwemmen en dat mocht maar onder enkele voorwaarden. Je mocht geen wondje hebben of je regels hebben. Ik had al een geluk niets en sprong er als eerste kei snel in. Dat water zag er echt wel eng uit. Ik, iemand die niet snel bang is, had wel een angstig gevoel in dat diep en donker water. Ik begon met die man te praten die ons begeleidde en ik was nieuwsgierig naar wat er allemaal in het water en in de jungle zit. Hij moest heel hard lachen en ik zei dat ik het echt wel wou weten. Dus zo begon hij al zwemmend met mij te praten. Toen ik rustig nog aan het zwemmen was, met een reddingsvest, vertelde hij over alles wat er in het water zat. Kaaimannen (soort van krokodillen) die langs de kanten zitten, piranha’s die in gigantische scholen voorbij zwemmen en ook heel groot zijn, anjoemara’s (soort als grote piranha’s maar die dan alleen zwemmen en grote stukken vlees van je bijten), dan hebben we nog anacondas (gigantische slangen die u in één hap kunnen opeten en die man had er al een van 14 meter gezien!!!).

Na deze dag ben ik eens gaan opzoeken wat dat eigenlijk was! En wow!! Zo maf! En ik maar rustig blijven zwemmen. Die man zei, zolang je blijft bewegen, kan er niks gebeuren. Hij vertelde nog verder over poema’s die hij had gezien enzovoort!! Je moet echt eens op google anacondas en die andere dieren in typen, dan sta je echt verstelt!! Zo gigantisch groot! Niet normaal.

Na zijn indrukwekkende verhalen, zijn we verder gegaan en gingen we de mangroves in. Omaai, dat is weer zoiets waar je alleen maar van kan dromen. Ik heb trouwens vannacht er een nachtmerrie over gehad. In ieder geval, konden we als we heel stil waren, misschien kaaimannen spotten. Dus zo stil mogelijk probeerde we ons over het water voort te bewegen… Maar in een groep is dat al heel moeilijk en we moesten heel de tijd opletten met lianen die boven ons hoofd slingerden, stronken in het water, wortels van bomen,… Samen met Julie zat ik in een kayak en we waren echt muisstil, maar we hebben verder niets speciaals gezien. Ik heb in het water wel iets naar boven zien springen, maar ik weet niet wat het was. We hadden allebei ons fototoestel niet bij en daar had ik zoveel spijt van. Ik had op het water echt prachtige foto’s kunnen trekken, maar ik had schrik dat ik met al mijn hevigheid wie weet in het water kon vallen. Maar het was werkelijk prachtig! Echt zoals de mangroves bij expeditie robinson.

Nadat dit gedaan was, kregen we rijst en kip. Twas wel heel lekker! Helemaal opgeladen, gingen we als laatste een wandeling maken door het oerwoud. Dit vond ik zelf het minst leuke gedeelte, maar twas ook echt wel heel boeiend. Zo een oude man die de berg rats van buiten kende en heel de geschiedenis ervan. Tijdens de beklimming, klopte mijn hard wel super snel. In die hitte een berg beklimmen! Heet en zweten!!

Na dit alles was het tijd om terug te gaan… Weer het busje in, dat nu super heet was! In terugkomen leek de weg nog veel hobbeliger te zijn dan ooit tevoren. Iedereen die me kent, weet dat ik super snel misselijk wordt en in dat klein vol gepropt busje was ik zoo misselijk. En we moesten er nog 2,5 uur in zitten en mijn staartbeentje deed super veel pijn van dat heen en weer bewegen en wiebelen. Oh, ik was zo blij dat ik uit die bus was! Zalig!


Mijn beste lezers!

Geniet nog en ik stuur jullie in die donkere dagen een vleugje zon toe met mijn Surinaamse verhalen!

Kuske,
Emelie